Τα κατάφερε. Έτσι του λένε όλοι: «Έπειτα από όλες αυτές τις προσπάθειες που έκανες, τώρα πήρες αυτό που αξίζεις». Ο Δήμος ντρέπεται με όλα αυτά, δεν θέλει να του λένε καλά λόγια — κι ας είναι ο Καλύτερος Πρωτοεμφανιζόμενος της φετινής χρονιάς, με όλο το «πακέτο» που θα ονειρευόταν ένας 24χρονος: Fans, κορίτσια που τον ακολουθούν στις συναυλίες του, λεφτά, τραγούδια που βρίσκονται συνεχώς μέσα στα δέκα πρώτα ραδιοφωνικά airplays, χρυσό δίσκο. Και μια ενδιαφέρουσα ιστορία να διηγηθεί.
Τι είδους προβλήματα υπήρχαν;
Είχα προβλήματα με τους γονείς και τους συγγενείς μου. Είμαστε από επαρχία, από την Κατερίνη, και οι γονείς μου δεν ήθελαν να ασχοληθώ με το τραγούδι. Πάλεψα πάρα πολύ για να πείσω τους γονείς μου να κάνω αυτό που θέλω. Την πρώτη φορά που είχα πει στον μπαμπά μου πως θέλω να γίνω τραγουδιστής, δεν το συζήτησε καν, απλώς με κοίταξε με αγριεμένο ύφος και δεν απάντησε. Δεν έμπαινε καν στη διαδικασία της συζήτησης για αυτό το θέμα.
Έχεις κάνει ποτέ ναρκωτικά;Ποτέ! Οι γονείς μου δεν είχαν πρόβλημα με τα ωράρια, αν αργούσα πολύ να γυρίσω στο σπίτι και όλα αυτά. Πάντως, για διάφορες βλακείες που έκανα έτρωγα πάρα πολύ ξύλο - και από τον πατέρα μου και από τα αδέλφια μου. Ακόμη και για ασήμαντους λόγους. Το μόνο που ήθελε ο πατέρας μου ήταν να πηγαίνω στο μαγαζί για να μαθαίνω τη δουλειά. Από 7 χρόνων ήμουν εκεί - και καλοκαίρια και Χριστούγεννα. Η κατάρα για τον πατέρα μου ήταν να γίνω ένας τεμπέλης και, από πολύ μικρός, έχω μάθει τι θα πει να σε προσβάλλουν. Ο πατέρας μου δεν ήταν εύκολος άνθρωπος, ήταν πάρα πολύ δύσκολος, αλλά αυτό το πράγμα με έψησε, μου έμαθε πολλά.
Ποια ήταν η πρώτη τους αντίδραση των γονιών σου όταν πήγες στο Dream Show;
Την πρώτη τους αντίδραση, όταν με είδαν στην τηλεόραση, δεν θέλω να τη θυμάμαι, δεν ήταν καλή. Ποτέ όμως δεν έφτασαν σε μεγάλες ακρότητες, πάντα συζητούσαμε. Τώρα έχουν κάνει στροφή 180 μοιρών σε σχέση με το τι πίστευαν τότε. Τότε εγώ ήμουν διατεθειμένος να κάνω τα πάντα για να πετύχω αυτό που ήθελα.
Σε θυμώνουν οι συγκρίσεις που κάνουν με σένα και τον Μιχάλη Χατζηγιάννη;
Ο Χατζηγιάννης είναι ένας πανέξυπνος άνθρωπος, ο οποίος έβγαλε ένα δικό του μουσικό δρόμο. Όταν βγήκε, ακούσαμε κάτι διαφορετικό. Ήταν πρωτοπόρος. Οπότε, πάρα πολύ σωστά, όταν αγγίζεις μια τέτοια μουσική, πέφτεις στη σύγκριση με έναν άνθρωπο που έχει κάνει λαμπρή καριέρα. Εμένα αυτό με τιμά και δεν είναι κακό. Απλώς, κάποια στιγμή, θα πρέπει να φανεί τι ακριβώς είσαι - και αυτό δεν μπορεί να φανεί από ένα μόνο δίσκο.
Τι κάνεις όταν δεν γράφεις μουσική; Όταν δεν τραγουδάς; Βγαίνεις; Πίνεις; Φλερτάρεις; Κάνεις ταξίδια;
Είμαι σπιτόγατος. Το σπίτι μου στον Άλιμο το έχω διαμορφώσει με τέτοιον τρόπο, ώστε να μη χρειάζεται καν να βγαίνω έξω. Ασχολούμαι συνέχεια με τη μουσική και, ακόμη κι αν δεν είμαι στη φάση να γράψω κάτι, θα παίξω μουσική, θα μελετήσω. Οι έξοδοί μου έχουν περιοριστεί, ίσως και γιατί δεν είμαι με τους ανθρώπους που αγαπάω, με τους φίλους μου, στην Κατερίνη. Ασχολούμαι επίσης με την αναρρίχηση, αλλά τελευταία ούτε αυτό το προλαβαίνω πια.
Σε αφορούν οι σχέσεις;
Μια έχω σχέση, μια δεν έχω. Γενικά, δεν έκανα ποτέ κάτι πολύ μεγάλο και μακροχρόνιο. Έκανα σχέσεις πολύ μικρές, τελείωναν, άρχιζε κάτι καινούργιο. Με έχει μπερδέψει πολύ το θέμα «γυναίκα και σχέσεις». Από την άλλη, μου αρέσει πάρα πολύ η δημιουργία οικογένειας... Πεθαίνω! Το όνειρό μου είναι να κάνω οικογένεια και πολλά παιδιά. Είναι κάτι πολύ μικροαστικό, ακούγεται σαν παραμύθι, αλλά εγώ αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου.
Περισσότερα στο DownTown που κυκλοφορεί.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου